Sahte fatura düzenleme mükellefleri; vergi ziyaına sebebiyet vermek, yersiz yere Katma Değer Vergisi indirimi yapılmasına ve yersiz yere Katma Değer Vergisi iadesi alınmasına neden olmak, vergi ziyaına bağlı cezalar kesilmesine ve hapis cezası hükmedilmesine yol açmak gibi yaptırımlara muhatap kılan “sahte fatura” kavramı,vergi denetimi ile beyan esasının sınırını çizen vergi idaresinin ilgilendiği konuların başında gelmektedir.
4369 Sayılı Kanun’a kadar tanımı yapılmayan “sahte belge””nin bu kanunla birlikte tanımlanmış olması, bu kanun öncesi ve sonrasında ağırlıklı olarak faturalarda ortaya çıktığı gibi, faturanın sahte olup olmadığı konusunda idare ile yargının karşı karşıya gelmesini engelleyebilmiş değildir. Sahte faturanın kullanımı veya düzenlenmesinin mükellefler açısından önemli müeyyideler içermesi konunun yargıya intikal ettirilmesini de olağan kılmıştır.
Türk Ceza Kanunu’nda (TCK) evrakta sahteciliksuçları 339 ila 349. maddeler arasında düzenlenmiş olup, kendi arasında resmievrakta ve özel evrakta sahtecilik olmak üzere ikiye ayrılmıştır.
Resmi evrakta sahtecilikten söz edebilmek içinevrakın memur tarafından düzenlenmiş olması gerekli olduğuna göre; sahte faturadüzenlemek suretiyle işlenen suç özel evrakta sahtekarlıktır. Sahte fatura düzenleme
Sahte fatura düzenleme özel evrakta sahtecilik suçuna geçmeden önce evrakın tanımını yapmak gerekir. TCK’da vesikanın tanımı yapılmamış olmakla birlikte,Yargıtay 6. Dairesi vesikayı “hukuki hüküm ifade eden ve bir hakkın doğmasına ve bir vakayı ispata elverişli yazı” olarak tanımlamıştır. Buna göre TCK’daki vesika kavramı Vergi Usul Kanunu’ndaki (VUK) mükellef veya alıcı tarafından düzenlenmesi mecburi tutulan belgelerden daha kapsamlıdır.
VUK’un 229. maddesine göre fatura; satılan emtiaveya yapılan iş karşılığında müşterin borçlandığı meblağı göstermek üzereemtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından müşteriye verilen ticarivesikadır.
Bu vesika üzerinde hangi bilgilerinbulunacağı ise aynı Kanun’un 230. maddesinde belirlenmiştir.Buna göre; faturanın düzenlenme tarihi, seri ve numarası; faturayıdüzenleyenin adı, varsa ticaret unvanı, iş adresi, bağlı olduğu vergi dairesive hesap numarası;müşteri adı ticaret unvanı, adresi, varsa vergi dairesi vehesap numarası; malın veya işin nevi, miktarı, fiyatı ve tutarı ile satılanmalın teslim tarihi ile irsaliye numarası.
Belirtilen şartların bulunmaması halinde VUK’un 227. maddesi hükmü gereği fatura vergi kanunları bakımından “hiç düzenlenmemiş” sayılır.
Dolayısıyla sahte faturadan bahsedebilmek için öncelikle içeriği ve şekli VUK’da belirlenmiş bir evrakın varlığı şarttır.
